Σρι Ράμανα Μαχάρσι (1879–1950)

‘Ο Σοφός του Αρουνάτσαλα’

Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας έχουν εμφανιστεί, σε πολύ αραιά διαστήματα, πνευματικοί κολοσσοί για να διδάξουν την Ύψιστη Αλήθεια. Αυτοί καθοδηγούν τους πιστούς μέσα από τη συμπεριφορά τους σε κάθε στιγμή του βίου τους· τέτοιος κολοσσός ήταν ο Μπχαγκαβάν Σρι Ράμανα Μαχάρσι. Με μοναδικό τρόπο, στην πρόσφατη εποχή μας, Εκείνος ενσάρκωσε άψογα την έσχατη αλήθεια της Εαυτό-συνειδητοποιήσεως, την ολική απορρόφηση στον Ανώτατο Εαυτό.

Σε ηλικία δεκάξι ετών, τον άρπαξε από το σπίτι του η δύναμη του Αρουνάτσαλα, το ιερό ‘Κόκκινο Βουνό’, στους πρόποδες του οποίου παρέμεινε σε όλη του την υπόλοιπη ζωή, γνωστός ως ο ‘Σοφός του Αρουνάτσαλα’.

Έγραψε ελάχιστα, αλλά είναι γνωστό ότι μετέφρασε και ερμήνευσε μερικά σημαντικά έργα προς όφελος των πιστών. Εκείνος προτιμούσε να επικοινωνεί μέσω της δύναμης της καταλυτικής Σιωπής, μιας σιωπής τόσο βαθιάς και ισχυρής, που ησύχαζε τους νόες των ειλικρινών αναζητητών που κατέφευγαν σ' αυτόν από όλον τον κόσμο.

Αν και προτιμούσε τη σιωπή, ήταν πάντα πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις των σοβαρών αναζητητών και ποτέ δεν παρέλειπε να τους ωθήσει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η ανώτατή του διδασκαλία, η «Εαυτό-έρευνα» (atma-vichara), γινόταν ενώπιόν του κατανοητή μέσα στην άπειρη σιωπή της παρουσίας του. Μέσα από αυτή τη σιωπή, αμέτρητοι πιστοί και επισκέπτες βίωσαν την απεριόριστη ευδαιμονία της Αληθινής Ύπαρξης. Στην ίδια εμπειρία τέλειας ειρήνης εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση οι ειλικρινείς ψυχές που στρέφονται σ' αυτόν και εφαρμόζουν τις διδασκαλίες του με αφοσίωση.

Αυτή η δράση της τέλειας χάριτος μπορεί να βιωθεί οπουδήποτε αλλού, αλλά είναι ιδιαίτερα απτή στους πρόποδες του ιερού όρους Αρουνάτσαλα, ένα όρος που προσελκύει αγίους και σοφούς εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η διδασκαλία του Μαχάρσι περί εαυτό-έρευνας, η Καθαρή Αντβάιτα, είναι απλούστατη και δεν απαιτεί κανένα εξωτερικό τυπικό, καμία εξωτερική αλλαγή του τρόπου διαβίωσης, αλλά μόνο μια απλή αλλαγή στην ‘κοσμοαντίληψη’ και μια συνεχή προσπάθεια εκ μέρους του αναζητητή. Ο στόχος δεν είναι κάποιος μεταθανάτιος επουράνιος τόπος ή κάποιο άλλο μακρινό ιδανικό, αλλά η απομάκρυνση της άγνοιας που μας στερεί τη γνώση ότι είμαστε αιώνια Ένα με την Πηγή μας, τον Ανώτατο Εαυτό, δηλ. το Θεό. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να βιωθεί ΤΩΡΑ! Το μόνο που απαιτείται είναι μια ειλικρινής προσπάθεια, η οποία ελκύει την απαραίτητη Θεία Χάρη.

Λίγο πριν πεθάνει ο Μαχάρσι είπε στους θλιμμένους πιστούς του, «Λέτε ότι θα πάω μακριά, αλλά πού μπορώ να πάω; Είμαι πάντα εδώ. Δίνετε υπερβολική σημασία στο σώμα». Η υπόσχεσή του περί «συνεχούς παρουσίας» βιώνεται καθημερινά από πολλούς πιστούς σε όλο τον κόσμο και είναι τούτη η εμπειρία της «συνεχούς παρουσίας» που έχει εμπνεύσει πολλούς να αφοσιωθούν στο δρόμο της ειρήνης και της αγάπης.

( Πηγή: http://www.arunachala-ramana.org/ )

Δύο διάλογοι από το 'Sat Darshana Bhashya' του Kapali Sastriar

ΑΡΧΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Πιστός: Λέτε ότι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό διά της έρευνας. Τι είδους έρευνα;

Μαχάρσι: Είσαι ο νους ή νομίζεις πως είσαι ο νους. Ο νους είναι μόνο οι σκέψεις. Πρόσεξε, πίσω από κάθε συγκεκριμένη σκέψη υπάρχει μια γενική σκέψη, η σκέψη-“Εγώ”,η οποία είσαι εσύ. Ας θεωρήσουμε αυτό το “Εγώ” ως την πρώτη σκέψη. Προσήλωσε την προσοχή σου αναπόσπαστα σ’ αυτή τη σκέψη-“Εγώ” και αναρωτήσου τι είναι. Όταν αυτό το ερώτημα ριζώσει καλά μέσα σου, δεν θα σκέφτεσαι τίποτε άλλο.

[ΣτΜ: “Εγώ”—το πρώτο πρόσωπο του ενικού, το υποκείμενο. Το δεύτερο είναι «εσύ», ο κόσμος (δηλ. τα άψυχα και τα έμψυχα αντικείμενα) και το τρίτο πρόσωπο είναι «εκείνος», ο Θεός ως δημιουργική δύναμη. Στα Σανσκριτικά αυτές οι τρεις οντότητες λέγονται: jiva (ο έμβιος ή γεννημένος), Jagat (το κινούμενο) και Ishwara (ο Παντοδύναμος). Η διερεύνηση της σκέψης-“Εγώ”, δηλ. του jiva, προτείνεται επειδή είναι η πλησιέστερη και πάντα άμεσα προσιτή από τις τρεις οντότητες.]

Π.: Όταν το κάνω αυτό και προσηλωθώ στον εαυτό μου, δηλ. στη σκέψη-“Εγώ”, άλλες σκέψεις έρχονται και φεύγουν και αναρωτιέμαι μέσα μου: «Ποιος είμαι εγώ;», αλλά δεν παίρνω απάντηση. Πείτε μου. Όταν νιώθω έτσι, είναι άραγε τούτο η ορθή sadhana [η πνευματική προσπάθεια], η ορθή άσκηση της atma-nishtha [‘Εαυτό-Εδραίωσης’], η σταθερή παραμονή σε υψηλή κατάστση ως Εαυτός; Λέω σωστά;

Μ.: Αυτό είναι ένα λάθος που συχνά κάνουν οι άνθρωποι. [ΣτΜ: Εκλαμβάνοντας την προσωρινή απουσία σκέψεων ως εδραίωση.] Αν επιδοθείς με σοβαρότητα σε αναζήτηση του Εαυτού, ανακαλύπτεις ότι η σκέψη-“Εγώ”, ως σκέψη, εξαφανίζεται, κι ότι κάτι άλλο ανέρχεται από τα βάθη του Είναι σου και σε αρπάζει—κάτι που δεν είναι το “Εγώ” από το οποίο ξεκίνησε η έρευνα.

Π.: Και τι είναι αυτό το κάτι άλλο;

Μ.: Είναι ο αληθινός Εαυτός, η πραγματική σημασία του “Εγώ”. Δεν είναι το εγώ, είναι το ίδιο το Υπέρτατο Ον.

[. . .]

ΜΠΧΑΚΤΙ ΚΑΙ ΓΚΝΙΑΝΑ

Π.: Οπότε, τι αποτελεί πραγματική αφοσίωση [μπχάκτι];

Μ.: Ό,τι πράττω, ή θεωρώ τον εαυτό μου να πράττει, είναι αληθινά πράξη του Θεού. «Είμαι εδώ για να υπηρετώ τον Κύριο». Αυτή η νοοτροπία ανιδιοτελούς υπηρεσίας [nishkama karma] όντως αποτελεί την ύψιστη αφοσίωση και ο πιστός θεωρεί το Υπέρτατο Ον ως τον Κύριο που διαποτίζει τα πάντα. Η λατρεία Του μέσω ‘ονόματος και μορφής’ [nama-rupa] σε οδηγεί πέρα από το όνομα και τη μορφή. Η τέλεια αφοσίωση ολοκληρώνεται με τη φανέρωση της υπέρτατης γνώσης.

Η μπχάκτι, ενώ αρχικά κινείται από εγκόσμιες επιθυμίες, δεν παύει να υφίσταται καθώς εκπληρώνονται οι επιθυμίες σου, αλλά αυξάνει και τελειοποιείται μέσα από την ακλόνητη πίστη, για να ολοκληρωθεί σε μια υπέρτατη κατάσταση αυτογνωσίας.

[ΣτΜ: Δείτε: σελ. 310–390 στο έργο ‘Ο Δρόμος του Σρι Ράμανα’ (Εκδόσεις Αιώνιος Ηνίοχος), για το πώς απορρυπαίνεται η μπχάκτι —«καθαίρεται, φωτίζεται και τελειούται» όπως πληροφορεί η ‘Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών’ του Αγίου Νικόδημου.]

Π.: Οπότε, ποιος είναι ο δρόμος της γνώσης [γκνιάνα];

Μ.: Απαλλαγμένος από το εγώ, διαμένει εντελώς φυσικά σε ύψιστη Εαυτό-επίγνωση.

Π.: Πώς είναι δυνατό να λέμε ότι και η μπχάκτι και η γκνιάνα οδηγούν στο ίδιο τέλος;

Μ.: Γιατί όχι; Και οι δύο δρόμοι σε οδηγούν σε μια κατάσταση υπέρτατης Ειρήνης, στη Σιωπή [maunam], «την υπερέχουσα πάντα νουν».

[ΣτΜ: Συγκρίνετε: Προς Φιλιππησίους 4.7 — «η ειρήνη του θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού».]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ (του συγγραφέα): Όλοι οφείλουν να αποδεχτούν την ύπαρξη ενός Κυρίου (με παγκόσμια δύναμη που χαρίζει καρπούς όλων των πράξεων) που είναι πάνω από όλους τους jivas. Αυτό μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως αληθές από όποιον ειλικρινά ποθεί να επιτύχει την κατάσταση Sayujya, της συνειδητής ένωσης.

Ρήσεις του Σρι Ράμανα Μαχάρσι

• Κάθε πλάσμα λαχταρά να είναι πάντα ευτυχισμένο, πάντα απαλλαγμένο από θλίψη. Και ο καθένας τρέφει τη μεγαλύτερη αγάπη για τον εαυτό του, κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι η ευτυχία είναι η πραγματική του φύση. Ως εκ τούτου, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε αυτήν την έμφυτη και αναλλοίωτη ευτυχία—την οποία όλοι βιώνουν καθημερινά όταν ο νους ησυχάζει κατά τον ανόνειρο ύπνο—είναι ανάγκη να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Για να αποκτήσουμε αυτή τη γνώση, το καλύτερο μέσο είναι η αναζήτηση του εαυτού μας διά της έρευνας: «Ποιος είμαι εγώ;».

• Ο γκουρού είναι και εκτός και εντός. Από έξω, αυτός σπρώχνει το νου να στραφεί εντός. Ενώ από εντός, αυτός τραβά το νου προς τον εαυτό και συμβάλλει στο ησύχασμα του νου. Αυτό αποτελεί τη ‘χάρη του γκουρού’. Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο Θεό, τον γκουρού και τον Εαυτό.

• Η ευτυχία είναι η φύση σου. Δεν είναι λάθος να την ποθείς. Λάθος κάνεις όταν την αναζητάς έξω από σένα, ενώ αυτή είναι μέσα σου.

• Σχεδόν όλη η ανθρωπότητα είναι λίγο-πολύ δυστυχισμένη, επειδή σχεδόν όλοι δεν γνωρίζουν τον αληθινό τους Εαυτό. Μόνο η αυτογνωσία χαρίζει την πραγματική ευτυχία. Όλα τα υπόλοιπα είναι εφήμερα. Όποιος γνωρίζει τον Εαυτό του είναι πάντα ευδαίμων.

• Η ευδαιμονία δεν είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί. Είναι γεγονός ότι είσαι Ευδαιμονία αυτή καθ' εαυτή. Τούτος ο πόθος [για Ευδαιμονία] γεννιέται από την αίσθηση ότι σου λείπει κάτι. Σε ποιον άραγε έρχεται αυτή η αίσθηση της ατέλειας; Αναρωτήσου. Στον ανόνειρο ύπνο ήσουνα ευτυχισμένος.

• Τώρα δεν είσαι έτσι. Τι έχει παρεμβληθεί μεταξύ εκείνης της ευδαιμονίας και τούτη την μη-ευδαιμονία; Το εγώ. Αναζήτησε την πηγή του και θα ανακαλύψεις ότι είσαι ευδαιμονία.

• Χρησιμοποιούμε καταχρηστικά τον όρο ‘Εαυτό-συνειδητοποίηση’, ελλείψει κάποιου καλύτερου όρου. Αληθινά, πώς να συνειδητοποιήσουμε, να κατανοήσουμε εκείνο που είναι η μόνη πραγματικότητα; Το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να εγκαταλείψουμε τη συνήθειά μας να θεωρούμε το μη αληθινό ως αληθινό. Ο μόνος σκοπός όλων των θρησκευτικών πρακτικών είναι να μας βοηθήσουν να το κάνουμε αυτό. Μόλις παύσουμε να θεωρούμε το μη πραγματικό ως πραγματικό, τότε θα παραμείνει μόνο η πραγματικότητα, και θα είμαστε εμείς αυτή.

• Ουδείς αμφιβάλλει ότι υπάρχει, αν και μπορεί να αμφιβάλλει για την ύπαρξη του Θεού. Αν κάποιος μάθει την αλήθεια για τον εαυτό του και ανακαλύψει τη δική του πηγή, αυτό μόνο αρκεί.

Προτεινόμενα Αναγνώσματα

Άρθρα

• Η Εαυτό-έρευνα και η άσκησή της — του David Frawley.
• The Vedantic Tradition in Sri Ramana Maharshi – Βεδαντική παράδοση και Σρι Ράμανα Μαχάρσι — του Swami Siddheswarananda.

Βιβλία

Δείτε Βιβλιοθήκη ‣ Βιβλία (ελληνικά)

• Συνομιλίες του Σρι Ράμανα Μαχάρσι — (Αιώνιος Ηνίοχος, Αθήνα).
• Ο Δρόμος του Σρι Ράμανα — (Αιώνιος Ηνίοχος, Αθήνα).
• Γίνε Αυτό που Είσαι — του Ντέιβιντ Γκόντμαν — (Αιώνιος Ηνίοχος, Αθήνα).
• Μαχά Γιόγκα — του WHO — (Κονιδάρης, Αθήνα).
• Η Γνώση της Αλήθειας [Sat Darshana Bhashya] του Kapali Sastriar — (Υπό έκδοση).

(Δείτε και την αγγλική σελίδα)